Me and my wheelchair… αυτό είναι το blog του Νίκου και της Κατερίνας, που είναι γονείς δίδυμων αγοριών!
Δύο μήνες μετά τη γέννηση των μωρών τους, ο Νίκος είχε ένα τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή, με αποτέλεσμα να κινείται πλέον με αναπηρικό αμαξίδιο.
Προφανώς η ζωή τους δύσκολεψε σημαντικά, όμως έχουν καταφέρει να προσαρμοστούν με επιτυχία στη νέα κατάσταση και μάλιστα έχουν βάλει στόχο να ενημερώσουν και να βοηθήσουν τον κόσμο σχετικά με τις κακώσεις στη σπονδυλική στήλη αλλά και να ευαισθητοποιήσουν για να βελτιωθεί η κατάσταση στη χώρα μας, που δυστυχώς δυσκολεύει τη ζωή των ατόμων με αναπήρια!
Δημιούργησαν λοιπόν ενα blog όπου μοιράζονται την καθημερινότητά τους και παρουσιάζουν τη ζωή τους όπως είναι σήμερα, δίνοντας έμφαση στην αποκατάσταση του Νίκου και στο μεγάλωμα των γιών τους! Ελπίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσουν και άλλους που είναι στη θέση τους να δουν τη ζωή αισιόδοξα και να καταλάβουν ότι τίποτα δεν τελειώνει αν εμείς δεν το θέλουμε!
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το blog του Νίκου και της Κατερίνας, Me and my wheelchair: http://www.keepwalkingwithnick.blogspot.gr/
26 Σεπτέμβρη 2011,
έχω αφήσει σπίτι τα μόλις 2 μηνών μωρά μου και πηγαίνω στην δουλειά μου με την μηχανή, στην οποία δεν φτάνω ποτέ αλλά καταλήγω στο ΚΑΤ.
Ακούς καθημερινά για τροχαία σοβαρά αλλά λες :”καλα εγώ προσέχω!”
Μέγα λάθος!!! Γιατί εσύ μπορεί να προσέχεις, οι άλλοι όμως???
Και φτάνω που λέτε εκεί (με ελικόπτερο παρακαλώ,ούτε ο Λάτσης να ήμουνα…), και έχω αρχίσει να ψιλιάζομαι τη σοβαρότητα της κατάστασης, αφού δεν νιώθω τα πόδια μου στο ελάχιστο.
Βέβαια στην γυναίκα μου το έπαιζα άνετος και εντελώς κουλ!
“Νίκο νιώθεις τα πόδια σου?”
“λιγο μουδιασμένα αλλα ναι.” (νομίζω μου έχει συγχωρέσει αυτό το ψεματάκι).
Την κεραμίδα στο κεφάλι της την έριξε ο γιατρός.
Κάκωση Νωτιαίου Μυελού (ΚΝΜ) επιπέδου Θ7-Θ8.
Επιπλοκές και ξανά επιπλοκές, ώσπου μπαίνω χειρουργείο 3 μέρες μετα, κάνω και μια βόλτα απο εντατική.
Τελικά μετά από 3 μήνες νοσηλείας ,βγαίνω νικητής και γυρίζουμε όλοι μαζί σπίτι μας!
Επιτέλους ξανασμίγω με τα αγόρια μου και την γυναίκα μου! Οι πιτσιρικάδες έχουν μεγαλώσει πολύ, μου έλειψαν. Βέβαια η γυναίκα μου λέει οτι στάθηκα τυχερός γιατί γλίτωσα τα πολλά ξενύχτια!!!
Βγήκα απο το ΚΑΤ μία μέρα μετά τα 31α γενέθλιά μου, έχοντας μια εντελώς διαφορετική ζωή μπροστά μου. Ξαναγεννήθηκα….
Και να τώρα σχεδόν 1,5 χρόνο μετα τα λέμε εδω…
Αυτα τα λίγα για αρχή (τα επόμενα μηνύματα θα είναι πιο ανάλαφρα, αισιόδοξα ακόμα και χιουμοριστικά).
Να ξέρετε ότι όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο….γι’αυτο φίλοι μου..
Keep walking with me….